1. امروزه پیشرانه های موتورسیکلت به اندازه ای با دقت و خطای کم ساخته می شوند که نیازی به دوره طولانی آب بندی ندارید.
قدیمی ها هنوز به شما توصیه می کنند هزار یا دو هزار کیلومتر اول موتورسیکلت نو را با دور کم برانید. این کار را برای این می کردند که پیستون و قطعات گردنده پیشرانه بتدریج سائیده شده و اندازه های درست قطعات درگیر با هم ایجاد شود یا آنکه قطعاتی که سطح آن بخوبی پرداخت نشده صاف و صیقلی شوند. اکنون نیز برخی خریداران اصرار دارند که دور پیشرانه در این مرحله از 3000 دور بالاتر نرود. اما این در گذشته واقعیت غیرقابل انکاری بود زیرا ساخت قطعات پیشرانه با دقت بالا امکان پذیر نبود و حداکثر نیمی از دقت ساخت امروزه را داشتند.
اکنون فناوری های پیشرفته ای که مورد استفاده قطعه سازان معتبر جهان است سبب شده قطعات داخل موتور را با دقت بسیار بالایی بسازند. به گونه ای که قطعات مختلف پس از متصل کردن به یکدیگر به دقت سر جای خود قرار می گیرند. کمی دقت در مرحله نخست استفاده از موتورسیکلت یعنی تا زمانی که برای نخستین بار روغن موتور را عوض می کنید لازم است. ولی نباید از اینکه در برخی موارد دور موتور نو شما بیش از حد بالا رفت وحشت زده شوید. هر چه موتورسیکلتی که خریده اید سازنده معتبر تری داشته باشد، نگرانی شما از اینکه مبادا در کیلومترهای نخستین به سبب دور بالاتر از معمول موتور خراب شود باید کمتر باشد.
2. پیشرانه های جدید با دور بالاتر کار می کنند و قدرت بیشتری تولید می کنند.
برخلاف انجین های قدیمی که در 5000 دور در دقیقه انگار به مرحله ترکیدن رسیده اند، انجین های پیشرفته امروزی با دور بالا کار می کنند و اکنون دور 12000 در دقیقه برای پیشرانه های مدرن غیرعادی نیست. پیشرانه های امروزی را با آلیاژهای سبک و قوی درست می کنند و بنابراین در برابر فشار و تنش و حرارت پایداری بمراتب بیشتری از موتورهای قدیمی دارند. برای نمونه پیشرانه ای که روی موتورسیکلت آپاچی آر.تی.آر200 چهار سوپاپ گذاشته شده تا 11000 دور در دقیقه را تحمل کرده و قدرتی فراتر از یک پیشرانه عادی 200 سی.سی تولید می کند. از صدای پیشرانه های جدید در دورهای بالا هم می توانید تشخیص دهید که وضعیت غیرعادی و نگران کننده نیست.
3. پیشرانه های جدید سبک تر از پیشرانه های قدیمی اند.
پیشرانه های قدیمی را از پولاد می ساختند ولی پیشرانه های امروزی را با آلیاژهای مخصوص آلومینیوم می سازند. این کار وزن قطعاتی را که در داخل موتور می گردند کمتر و در نتیجه حرکت آنها را کم تنش تر کرده است. نتیجه مهم دیگر این کاهش وزن، مصرف کمتر انرژی در داخل موتور برای تولید انرژی حرکتی است. این دستاورد نه تنها سبب کاهش مصرف سوخت شده بلکه قدرت استخراج شده از یک واحد سوخت را نیز بیشتر کرده است. بعبارت دیگر پیشرانه سبک دور بالا و پر قدرت امروزی بیانگر کیفیت بالای مواد بکار رفته و فناوری های استفاده شده است.
4. پیشرانه های امروزی با حرارت کمتری کار می کنند و کمتر از پیشرانه های قدیمی خراب می شوند.
تغییر در طراحی قطعات داخل موتور، بکارگیری مواد بهتر، استفاده از فناوری های جدید برای سوختن بهتر بنزین داخل سیلندر، انتقال بهتر حرارت از داخل موتور به خارج، کنترل الکترونیکی دقیقی که مخلوط مناسب سوخت و هوا را ایجاد و سپس در مناسب ترین لحظه آن را داخل سیلندر می پاشد سبب افزایش کارآمدی و قدرت پیشرانه های جدید و کارکردن آنها در حرارت کمتر شده است. در موتورسیکلت های قدیمی اگر به انجین فشار وارد می کردید و مدت زیادی در این حالت می راندید خراب شدن انجین حتمی بود ولی پیشرانه های جدید می توانند در بالاترین دور و برای مدت زیادی کار کنند و تحمل آورند. این پیشرانه ها بندرت در این شرایط خراب می شوند و اگر تعویض و انتخاب روغن را درست انجام دهید عمر پیشرانه از خود موتورسیکلت بیشتر خواهد بود و بندرت دچار اشکال در پیشرانه خواهید شد.
5. پیشرانه های جدید ثابت کردند حجم سیلندر عامل تعیین کننده در توان استخراج شده نیست.
در قدیم می گفتند قدرت پیشرانه متناسب با حجم سیلندر است. اما طراحی های جدید این گفته مشهور را بی اعتبار کرده و پیشرانه های کم حجم جدید دو برابر و در برخی موارد سه برابر پیشرانه های بزرگتر قدیمی قدرت تولید می کنند. فناوری های جدیدی مانند تزریق سوخت، ساخت سبکتر، طراحی دقیق تر گردش گاز خروجی اگزوز، خنک کاری با آب، افزایش سوپاپ ها در هر سیلندر، و افزایش سیلندر حتی در ظرفیت های پایین منجر به افزایش قابل ملاحظه راندمان پیشرانه های جدید شده است. این پیشرانه های کوچکتر نه تنها قدرت بیشتری تولید می کنند بلکه کارآمدتر و کمتر آلوده کننده هستند. در برخی موارد بکارگیری سوپرشارژ و توربوشارژ سبب شده توان خروجی پیشرانه ای کوچک به اندازه ای افزایش یابد که در گذشته قابل تصور هم نبود.
با این توضیحات اکنون بهتر می توانید علت گرانی برندهای معروف را درک کنید.
