واکاوی سوانح و تلفات اخیر مسابقات موتورسیکلت
مسابقات موتورسیکلت امسال در اروپا، شاهد تلفات تاسف بار زیادی بود. سه جوان و نوجوان در طی 4 ماه.
جیسون دوپاسکیه (Jason Dupasquier) 19 ساله و اهل سویس – در جریان مسابقات مقدماتی برای Moto3 – در پیست Mugello ایتالیا دچار سانحه شد و سپس موتورسوار دیگری با او برخورد کرد و در صبحدم روز بعد فوت کرد.
در پیست آراگون (Aragon) اسپانیا – در جریان مسابقات استعداد یابی اروپا – موتورسوار 14 ساله اسپانیایی به نام هوگو میلان (Hugo Millan) دچار سانحه شد و موتورسیکلت دیگری با او برخورد کرد و کشته شد.
و هفته پیش – در جریان مسابقات WorldSSP300 – در پیست Jerez اسپانیا، موتورسوار 15 ساله دیگری بنام دین برتا وینیالس (Dean Berta Vinales) در سرپیچ دچار سانحه شد و یک موتورسوار دیگر هم به او برخورد کرد. ساعاتی بعد او در بیمارستان درگذشت.
این گونه حوادث تلخ، یادآور واقعیت دردناکی است که ناگزیر از پذیرش آن هستیم: طبیعت خطرناک مسابقات موتورسیکلت سواری. واقعیتی که به دلیل فراموشکاری انسان از دیدها پنهان می شود. اما آیا این بدان معنی است که هیچ کاری نمی توان برای کاهش و یا جلوگیری از تکرار آن ها کرد؟
پاسخ به این سوال آسان نیست. می دانیم دنیا هر روز رو به پیشرفت و رسیدن به دستاوردهای جدید است و حتما با بررسی ضعف ها و اندیشیدن برای یافتن پاسخ، راه حل های جدیدی پدیدار خواهد شد. اما ذات این ورزش تا اندازه زیادی دست ها را برای افزایش ایمنی می بندد.
الگوی مشترک بین این سه حادثه مرگبار، برخورد ثانویه یک موتورسیکلت دیگر به موتورسوار حادثه دیده است. گرچه که کارهای زیادی در زمینه ایمن سازی پیست ها و بهبود تجهیزات موتورسواری شده اما، برای این مشکل هنوز راه حلی یافت نشده است.
موتورسیکلتی که با سرعت حرکت می کند دارای مقدار زیادی انرژی است که بدن انسان توان جذب و گذر از آن را ندارد. این موضوع حتی در سرعت های نسبتا کم هم صادق است. دین برتا وینیالس در خروجی پیچ 2 در Jerez، که یکی از آهسته ترین پیچ های آن پیست است، زمین خورد.
بر اساس اطلاعات منتشر شده توسط شرکت معروف برمبو (Brembo)، سرعت موتورسیکلت ها درپیچ 2 به کمتر از 70 کیلومتردر ساعت کاهش می یابد. یعنی می توان گفت که موتورسیکلت پشتی دین برتا وینالس که به او برخورد کرد احتمالا با سرعتی در این حدود حرکت می کرده است.
شکل موتورسیکلت ها تیز است و مقطع کوچکی دارند که تمام انرژی در آن متمرکز می شود. در پشت قاب و بادگیر پلاستیکی آن ها، بیشتر قطعات فلزی هستند و تیزی دارند و اصابت آن ها به بدن مرگ آفرین است.
در ظاهر اینطور به نظر میرسد که بیشترین شانس زنده ماندن سوارکار، به وسایل حفاظتی بهتری بستگی دارد که تا جای ممکن انرژی را جذب و پخش کند. اما چنین فناوری در حال حاضر در دسترس نیست و معلوم هم نیست به این زودی ها قابل دسترسی باشد. حتی با فرض در دسترس بودن، این خطر وجود دارد که انرژی حاصل از برخورد به موتورسیکلت دوم منتقل و شرایط نا امن دیگری را رقم نزند.
نگاه به مشکل از زاویه ای دیگر
قوانین فعلی خیلی از مسابقات – که برای رقابتی شدن مسابقه تدوین شده – موجب شده، موتورسواران با فاصله اندکی از یکدیگر حرکت کنند. موضوع دیگر نزدیک شدن قابلیتهای موتورسواران و موتورسیکلت ها به یکدیگر است که نتیجه آن نیز کاهش فاصله بین موتورسواران است.
موتورسیکلت های چهار زمانه کنونی بر خلاف دو زمانه های پیشین – که با اندکی خطا یا عدم مهارت موتورسوار، موتورسیکلت از پیست خارج می شد – پایداری زیادتری دارند و بهتر کنترل می شوند و به راحتی از میدان خارج نمی شوند. بنابراین همیشه تعداد زیادی موتورسوار در حال رقابت در پیست باقی می ماند.
حال که دست ما برای جذب ایمن ضربه، و سالم ماندن از سانحه بسته است آیا نمیتوان کار دیگری کرد که از بروز حادثه جلوگیری شود؟
آیا تقسیم شرکت کنندگان به چند گروه و کاهش تعداد حضور همزمان موتورسواران در میدان مسابقه می تواند راهکار مناسبی باشد؟ چندین تجربه نشان داده که این استراتژی برای پایین آوردن احتمال برخورد موثر است.
آیا نمی توان با تغییراتی در ساختار مسابقات، به کاهش تعداد شرکت کنندگان و کاهش احتمال برخورد رسید؟ احتمالا چرا.
آیا اجازه دادن به یک نوجوان 14 ساله برای استفاده از موتورسیکلتی که میتواند بیش از 200 کیلومتر بر ساعت حرکت کند کار درستی است؟ نوجوانان در این سن و سال هنوز درحال یادگیری و تجربه هستند و فعالیتهای هورمونی و احساسی آن ها بلوغ پیدا نکرده است.
چگونه در حالی که کمترین سن قانونی برای ورود به رانندگی در بسیاری از کشورهای دنیا 16 سال است، یک نوجوان 14 ساله با چنین موتورسیکلت هایی بصورت حرفه ای وارد پیست مسابقات میشود؟
بنظر میرسد که راه حل های در دسترس و سریعی برای ایمن تر کردن مسابقات وجود دارد. اما جنس این راه حل ها تکنولوژیک نیست که عده ای دانشمند و کارشناس بر آن متمرکز شوند و راه حلی برای آن بسازند.
جنس راه حل ها، اداری و مرتبط با قوانین مسابقات است. یعنی با بوروکراسی و مقاومت در مقابل تغییر روبرو هستیم. بدون شک، زمانی این تغییرات اتفاق خواهند افتاد اما مانند بیشتر مشکلات بوروکراتیک، تغییرات و راه حل ها خیلی دیر و پس از تلفات زیاد از راه میرسند.
نوشدارویی و بعد از مرگ سهراب آمدی/ سنگدل این زودتر می‌خواستی حالا چرا
