هانیه آریامنش یکی از زنان علاقه مند به رشته ورزشی موتور سواری است. او با علاقه و اراده و پشتکار بر مشکلات متعددی فائق آمده و توانسته جایگاه خود را به عنوان ورزشکار زن رشته ورزش موتور سواری تثبیت کند. سوای محدودیت های رسمی برای موتورسواری بانوان، باید و نبایدهای اجتماعی و سنتی بسان مانعی پیش روی او بوده است. اما موانع و باید و نبایدهای اجتماعی تنها محدود به جامعه ایران نیست و برخورد جوامع سنتی با آنچه سنت شکنی می داند نیز در طول زمان ثابت نمی ماند.
جعفر شهری نویسنده اثر بزرگ چند جلدی «تهران قدیم» که مرجع بینظیر در مورد زندگی ساکنین تهران صد سال پیش است توضیح می دهد که هنگامی که نخستین دوچرخه ها وارد شدند بسیاری از مردم دوچرخه سواری را عمل قبیح می دانستند و به مردانی که دوچرخه سواری می کردند به عنوان هنجارشکن نگاه می کردند!
هانیه آریامنش متولد 1362 است، اصالت روستایی در استان آذربایجان شرقی دارد و ساکن تهران است. تحصیلات دانشگاهی او در مقطع فقه و حقوق و مقطع کارشناسی ارشد است. وی در مورد چگونگی ورود به رشته موتورسواری می گوید:
از سال 94 به طور اتفاقي و با استعداد ذاتي كه احساس می کردم جذب ورزش موتور سواري شدم. شروع کارم با موتور كراس بود!. در کنار تمرین موتور کراس حضور پررنگی در جلسات و همايش های مربوط به رشته موتور سواری داشتم و با مشارکت چند تن از بانوان علاقه مند به این رشته از طریق پيگيري با فدراسیون موتورسواری موفق به رسمي كردن اين رشته و برگزاري مسابقات بانوان شديم. سپس در رشته هاي موتور تريل و موتور چهارچرخ بصورت حرفه اي فعاليت كردم و چون اين دو رشته رسمي نبود باز تغيير مسير دادم و بنا به نياز فدراسيون و پيگيري هایی که کردیم موفق به گرفتن مجوز رشته موتور مسابقه(ريس) و باز کردن درب هاي ورزشگاه آزادي به روي بانوان موتور سوار و انجام تمرينات برای مسابقات كشوري شدیم که هم اکنون بدل به مهمترین فعاليت من شده است. هدف و تلاش بعدي من گرفتن اجازه صدور گواهينامه براي بانوان است كه انشالله با كسب اجازه از ولایت امر اين مانع نیز برای بانوان ورزشکار برداشته شود.
زندگي و تصميم گيري هاي من بیشتر در راستاي موتور سواري و هدفهاي مربوط به آن خلاصه مي شود. من از كودكي علاقه شديدی به يادگيري در زمينه هاي مختلف مخصوصا كارهاي سخت و پرهيجان داشتم. آدم اهل ریسک هستم و هیچ فعالیت دیگری به اندازه موتور سواري براي من جذاب و سرگرم کننده نبوده است. برای رسیدن به جایگاهی که اکنون در آن هستم تلاش زیادی کرده ام و به همین خاطر حس رضايت و قوي بودن دارم. چون توانستم پيشرو برای باز کردن مسیر بانوان ایرانی در یکی از پرهیجان ترین رشته های ورزشی باشم. همه این تلاش ها را بدون حامي و مشوق و با وجود مشكلات مالي کردم و به همین خاطر مجبور به رها کردن برخی هدفهاي تحصيلي و شغلي شدم. در این مسیر مشكلات متعددی از جمله چند شغلی بودن را تجربه کردم تا توانستم به اهداف ورزشي ام برسم.
تا دو سال اول، خانواده از تصمیمی که گرفته بودم مطلع نشدند و در این مدت پیگیر تمرین ها بودم. ولي كم كم به خاطر مطرح شدن فعالیت هایم در اينستاگرام موضوع علني و موجب شگفتی خویشاوندان و آشنايان و خانواده شد. خدا را شكر خانواده با تصمیم ام مخالفتی نکرد بلکه از لطف و تشويق پدرم هم برخوردار شدم. الان هم آنها به قول خودشان به من بعنوان يك زن قوي و با عزم افتخار می کنند. برخورد با من چه از جانب بانوان و آقایانی که متوجه می شوند من به صورت حرفه ای در رشته موتورسواری فعالیت می کنند توام با احترام و ستایش است.
ولي از سوی دیگر بخاطر ماهیت پرخطر ورزش موتور سواری نگراني ها همچنان باقي است. من تاکنون به غیر از زمین خوردن های گاه و بیگاه جزیی در تمرین های موتورسواری، سانحه و تصادف بدی نداشته ام. آسیب های جزیی را مداوا کرده ام ولی متاسفانه بخاطر آنکه موتور سواری ورزش پرخطر شناخته می شود بیمه از ورزشکاران رشته موتورسواری حمایت نمی کند.
تاثير اين رشته در زندگی ام کم نبوده است. می دانید آدم نمی تواند همزمان چند کار را با هم انجام دهد. علاقه به این رشته و فعالیت در آن، گرفتن پروانه وکالت دادگستری را که یکی از هدف های زندگی ام می باشد، بتعویق انداخته است ولی بنظرم ارزش آن را داشته است. آدمی با شوق زنده است. زندگی بدون هدف و هیجان کسالت آور است. به همین دلیل زیاد ناراحت نیستم. به امید خدا به این هدف نیز می رسم.
بی پرده بگویم از روز اولي كه وارد اين رشته شدم، حسرت خريد ارزانترين موتور سیکلت را داشتم.! خيلي سختي كشيدم تا توانستم یک هوندا ١٢٥ سي سي بخرم. تازه پس آن باید تمسخر و زخم زبان برخی را تحمل می کردم. ولي همه را تحمل کردم و سعی کردم به هدفم برسم. اکنون پس از ٥ سال مالک دو دستگاه هوندا ١٢٥ سي سي و يك ميني جي پي ١٥٠ سي سي و به تازگي هم يك كاوازاكي نينجا ٢٥٠ سي سي شده ام. بر اساس تجربه شخصی ام به دوستانم همیشه توصيه مي كنم كه در راه رسيدن به اهداف خود به ديدگاه منفي و تمسخر دیگران اعتنایی نکنید و نگذارید این ها شما را از رسیدن به هدفی که دارید باز نگه دارد.
نگاه مردم جامعه به موتورسیکلت و موتور سواری در مسیر زمان تغییر زیادی کرده است. اکنون بسیاری از افراد متشخص و محترم جامعه از موتورسیکلت به عنوان وسیله رفت و آمد و خرید در شهر استفاده می کنند. در بین موتور سواران کراس و آفرود افراد تحصیلکرده و محترم کم نیستند. دیگر در این نمی توانیم تردید کنیم که موتور سواری با ابعاد گوناگون اش بعنوان یک روش و فعالیت ورزشی مقبولیت اجتماعی پیدا کرده است.
البته ماهیت حرکت روی دو چرخ بخودی خود ریسک بیشتری نسبت به وسایل نقلیه سه و چهار چرخ دارد. بنظر در میان همه استفاده هایی که از موتورسیکلت می شود، تردد در شهر شلوغ ریسک بیشتری دارد. در میدان مسابقه همه چیز تحت نظر است. اما در خیابان ریسک بالاست.
موتورسواری بی نیاز از دانستن ابعاد فنی و برخی رفع اشکال ها و تعمیرات نیست. من نیز بتدریج با تعميرات موتور در حد ابتدايي آشنا شده و درک فنی پیدا کرده ام. در عین حال علاقه اي به تعمير موتورسیکلت و مكانيكي ندارم و بنظرم کار را باید به کاردان سپرد. بخصوص که دوست ندارم از ظرافت هاي زنانه دور شوم.
متاسفانه سكو ندارم چون در سه دوره مسابقه اي كه برگزار كرديم گرفتار آسيب دیدگی بودم . شركت در این مسابقات فقط به این دلیل بود که نفرات شرکت کننده به حد نصاب برسد و مسابقه برگزار شود. ولي داور رسمي فدراسيون براي مسابقات كشوري آقايان و بانوان هستم و تاکنون سمت های نایب رئيس پيست هشتگرد، رئيس كميته كراس استان مركزي، نایب رئيس پيست مهام (سردار شهيد سليماني) را در کارنامه حرفه ام دارم و اكنون نیز مدير و مسئول بانوان باشگاه بانوان كوير موتور هستم.
تاکنون اعزام به مسابقات جهاني موتور سواری نداشته ايم ولي با برنامه ريزي هاي بهتر و جديت انشالله به زودي اين امر محقق می شود. من به آينده موتور سواري بانوان خوشبين و اميدوارم.
بانوان موتور سوار با مشكلات زيادی شامل عدم صدور گواهينامه، نبود حامی مالی (اسپانسر)، و نداشتن پيست مستقل روبرو هستند. از طرف دیگر متاسفانه برخی بانوان كه در جريان زحمات ما نيستند با رفتار و پوشش نامناسب در خيابان در ترک موتور باعث حاشيه دار شدن ورزش موتور سواری بانوان می شوند و کارهای خارج از عرفی که می کنند تاکنون لطمه حیثیتی زیادی به بانوان موتور سوار زده و چه بسا بهانه ای برای ممنوع کردن این ورزش برای بانوان درست کند.
من تاکنون با موتورسیکلت به سفر نرفته ام چون گواهينامه موتورسیکلت ندارم و از نظر قانون این کار خلاف است. من بعنوان شخصی که تحصیلکرده رشته حقوق است حاضر به تخطی از قانون نیستم. اگر مشکلی مانند صدور گواهینامه برای بانوان وجود دارد باید از طریق قانون و روشنگری و منطبق کردن رفتارهای خود با عرف جامعه و رعایت حساسیت ها آن را عملی کنیم.
از بانوان گرامی علاقه مند به ورزش موتورسواری دعوت می کنم براي آموزش در هر رشته این ورزش به دفاتر هيئت ها يا فدراسيون هاي آن رشته ها در شهر محل زندگی مراجعه كنند. به بانوان گرامی توصیه می کنم از راه درست و اصولي و ايمن و با دیدن دوره های آموزشی و گرفتن مدرک وارد دنياي حرفه اي ها شوند و از اینکه در كوچه و خيابان دنبال ياد گرفتن موتور سواري باشند خودداری کنند.
در آخر مایلم سپاس خودم را از نایب رئيس فدراسيون سركار خانم سيدمهدي كه زحمات زيادي براي بنياد گذاشتن رشته موتورسواري بانوان كشيده اند و جناب آقاي رضا فراهاني سرداور رسمي فدراسيون كه اجازه داوري مسابقات كشوري را بمن دادند ابراز نمایم.
