داستان وی هفت: موتورسیکلت اسطوره ای موتوگوتزی

در سال 1961 میلادی، که بازار موتورسیکلت اروپا به دلیل تولید انبوه خودرو های ارزان قیمت کساد شده بود، وضعیت سازندگان موتورسیکلت از جمله موتوگوتزی مناسب نبود. اما موتوگوتزی با ظرفیت و استعداد خوبی که در بخش طراحی و مهندسی خود داشت تلاش می کرد وارد بازارهای دیگر مانند ماشین آلات کشاورزی، وسایل حمل و نقل ویژه و خودرو شود.

در این زمان بود که Giulio Cesare Carcano (جولیو چزاره کارکانو)، طراح و مهندس زبردست موتوگوتزی، یک انجین هوا-خنک دوسیلندر جناقی (V) برای مدل اسپرتی خودرو فیات 500 طراحی کرد. زاویه سیلندرها در این انجین 90 درجه بود و می توانست سرعت فیات 500 را به 145 کیلومتر بر ساعت برساند.

فیات این انجین را پسندید و از موتوگوتزی خواست تعداد زیادی از آن را تولید کند. اما ظرفیت کارخانه موتوگوتزی کفاف نیاز فیات را نمی داد. این که دقیقا چه اتفاقی افتاد خیلی روشن نیست اما نتیجه این شد که موتوگوتزی نتوانست با فیات همکاری کند و قضیه فیصله پیدا کرد.

جولیو چزاره کارکانو نا امید نشد و حجم آن انجین را، برای نصب روی خودرو ویژه سه چرخ (3×3) ارتش ایتالیا، به 754 سی سی افزایش داد. همزمان یک مناقصه دولتی برای تجهیز پلیس بزرگراه ها به یک موتورسیکلت جدید برگزار می شد. معیار برنده شدن در این مناقصه، داشتن پایین ترین هزینه تعمیر و نگهداری در صد هزار کیلومتر بود. موتوگوتزی از این فرصت استفاده کرد و انجین 703 سی سی کارکانو را روی یک موتورسیکلت سوار کرد و برنده این مناقصه شد. این موتورسیکلت به V7 مشهور شد.

موتورسیکلتی که به این ترتیب ساخته شد ویژگی های خوبی داشت. راحت بود، استاندارد کیفی و قابلیت اطمینان بالایی داشت و قیمت آن هم مناسب بود. این موتورسیکلت مورد توجه پلیس کشورهای دیگر هم قرار گرفت و تقاضا برای آن بالا رفت. پلیس لس آنجلس آمریکا اولین آن ها بود.

در سال 1964 اولین سری موتورسیکلت های V7 700 تحویل داده شد. این موتورسیکلت 40 اسب بخار قدرت و 230 کیلوگرم وزن داشت. در سال 1966 تولید انبوه این موتورسیکلت برای مشتریان خارجی شروع شد و سال بعد از آن، V700 در خود ایتالیا با قیمت 725 هزارلیردر اختیار عموم قرار گرفت. قیمت این موتورسیکلت از رقیبان آلمانی و انگلیسی خود بسیار ارزانتر بود.

انجین طراحی شده توسط کارکانو، به وسیله یک مهندس با استعداد دیگر به نام Lino Tonti (لینو تنتی)، که در سال 1967 به موتوگوتزی پیوست، تکامل یافت. لینو تنتی که تجربیات زیادی در زمینه مسابقات موتورسواری در کارخانه های موندیال، جیلرا و بیانکی داشت، از طرف مدیرعامل موتوگوتزی مامور گسترش تولید موتورسیکلت های سنگین شد. زمان برای این کار مناسب بود چون هم موتوگوتزی V7 را تولید کرده بود و هم بازار موتورسیکلت دوباره رونق گرفته و تشنه ابتکارات جدید بود.

اولین کار لینو تنتی این بود که حجم انجین V7 را به 757 سی سی و قدرت آن را به 45 اسب بخار رساند و در سال 1969، موتورسیکلت V7 Special را که نسبت به V7 زیباتر و بهتر بود ساخت.

سپس دو موتورسیکلت دیگر به نام های V7 Ambassador و California را برای بازار آمریکا طراحی کرد که دومی تبدیل به یکی از موفقترین مدل های موتوگوتزی شد.

گام بعدی او شاهکاری به نام V7 Sport بود. او در طراحی این موتورسیکلت سه هدف را دنبال می کرد: موتورسیکلتی با 200 کیلومتر سرعت، 200 کیلوگرم وزن و گیربکس 5 دنده. لینو تنتی برای رسیدن به این اهداف حجم انجین را به 748 سی سی کاهش داد، میل لنگ و میل سوپاپ را تغیییر داد، دینام را به قسمت جلو انجین برد و توان را به 52 اسب بخار رساند.

این موتورسیکلت در سال 1971 به بازار معرفی شد و در ژوئن همان سال در مسابقات Monza 500 Kilometers شرکت داده شد و مقام سوم را گرفت. با این تجربه و حضورهای بیشتر در مسابقات مختلف مقاومت، مانند Le Mans و Liege 24 Hour، موتورسیکلت V7 Sport را به معروفترین موتورسیکلت اسپرت ایتالیایی دهه 70 میلادی تبدیل کرد.

طولی نکشید که فناوری های به کار رفته در V7 Sport (شاسی، ترمز جلو با چهار لنت، گیربکس 5 دنده و انجین با حجم بیشتر) به بقیه محصولات گوتزی هم رسید. یکی از این محصولات موتورسیکلت V850 GT بود که در سال 1973 معرفی شد و به این ترتیب V7 Special  بازنشسته شد.

اندکی بعد کلمه Sport از نام V7 Sport حذف شد و درسال 1974 با 750S جایگزین شد. آخرین مدلی که نام آن تغییر کرد V7 850 California بود که جای خود را در سال 1976 به 850 T داد.

امروزه موتورسیکلت های جدید موتوگوتزی V7 با انجین 853 سی سی هو- خنک و موتورسیکلت های V7 III (نسل سوم) با انجین 744 سی سی هوا-خنک در مدل های مختلف عرضه می گردد.