مصاحبه موتورباشی با سید حسین برومند

سید حسین برومند متولد ۱۳۷۱ شهر مشهد از قهرمانان موتورسواری ایران است که در حال حاضر یک مربی توانمند در حوزه موتورسیکلت و آموزش موتورسواری از مقدماتی تا قهرمانی در کلاس های مختلف موتورسیکلت می باشد. برومند این رشته را از سال 1388 به شکل حرفه ای آغاز کرد و از کمک و راهنمایی بی دریغ برادرش که موتورسوار و قهرمان کشوری بود برخوردار شد. خودش می گوید: ” چون برادرم در آن سال موتورسوار و قهرمان کشور بود و من فعالیت هایش را می دیدم به این رشته علاقمند شدم”.

سن کم و نداشتن گواهینامه مشکلاتی برای تردد در مسیر خانه تا پیست برایش ایجاد می کرد اما از آن بدتر هشدارهایی بود که به او می دادند. به گفته خودش: “تشویقی که نبود هیچ، از شنیدن این که این رشته خطرناکی است و پایان خوشی ندارد دلسرد هم می شدم” .

اولین موتورسیکلت اش را در سال 1386 خرید. یک هوندا 125 سرخ رنگ که آن را با ۲۵۰ هزار تومانی که با کار در فروشگاه پدرش پس انداز کرده بود خرید. موتورسیکلت های بعدی اش کایو (Kayo) مینی جی پی ۱۵۰ سی سی،  هندا ۱۲۵ و  هوندا سی بی ۱۳۰۰ مدل ۲۰۰۶ بود و اکنون هوس راندن کاوازاکی اچ تو آر (H2R) را دارد.

داشتن موتورسیکلت مناسب مانعی بزرگ برای همه موتورسواران ایرانی است. خیلی از موتورسیکلت های پرقدرت و با کیفیت ورزشی به طور غیرقانونی وارد ایران می شود. زیرا هزینه های گمرکی و متفرقه، قیمت را چند برابر قیمت های بین المللی کرده و آن را خارج از قدرت خرید مردم عادی کرده است.

خریداران موتورهای بدون پلاک از ابتدا تا انتها با دلهره و نگرانی بسر می برند. حمل موتوری که از مجاری رسمی وارد کشور نشده از مبادی ورودی مرزی و بندری تا تهران و شهرهای دور کار آسانی نیست. هر لحظه امکان بازرسی پلیس راه و توقیف شدن موتورسیکلت به عنوان کالای قاچاق وجود دارد. از سوی دیگر قیمت های بالای موتورسیکلت به نوبه خود باعث افزایش قیمت موتور دست دوم می شود و در این حال  اگر موتور دست دوم مشکل دار خریداری شود، خرج زیادی روی دست خریدار می گذارد.

حسین برومند به مکانیک و تعمیر موتورسیکلت صد در صد آشنایی دارد و این مزیت بزرگی برای یک موتورسوار است.

برومند تاکنون ۶۰ مقام قهرمانی به دست آورده که ۴۸ تای این مقام ها کشوری و ۱۲ تا استانی است. برومند همچنین رکورد دار مقام موتور ریس با فاصله دو برابر نسبت به نفر دوم در استان خراسان بزرگ است.

حسین برومند عاشق این رشته است و از سال ۸۸ تاکنون در همه مسابقات کشوری شرکت کرده است. او که قهرمان رشته تریل و اندرو استان خراسان است بابت مشکلات پیش روی این رشته ورزشی محبوب گلایه مند است و می گوید: ” تا دلتان بخواهد مشکلات داریم که مهم ترین آنها حمایت نکردن هیچ ارگانی از این رشته است. به همین ترتیب ساخت پیست استاندارد، برگزاری کلاس های پایه برای نوجوانان و حمایت مالی و انتظامی از این ورزش از کمبودهای موتورسواران کشورمان است.”

او به عنوان یک موتورسوار باتجربه عقیده دارد هیچ رفیقی در موتورسواری بهتر از ایمنی نیست. حسین می داند که رشته موتورسواری حرفه ای یکی از پنج ورزش پرخطر دنیاست. خودش لغزش و زمین خوردن در پیست را که سبب شکستن استخوان ترقوه اش شد به یاد دارد. تازه این آسیب در شرایطی به او وارد شد که تجهیزات ایمنی لازم را به همراه داشت. برومند تاکید زیادی به استفاده از کلاه کاسکت حرفه ای استاندارد، دستکش، پوتین و لباس چرم ضربگیر دار دارد.

مانند همه موتورسوارها کمبود امکانات برایش نقش بازدارنده داشته است. به گفته او محل مناسب برای تمرین و پیست استاندارد برای تمرین به دشواری پیدا می شود و در حال حاضر تنها پیست آزادی قابل قبول است. با آنکه این پیست نسبت به شهرستان ها وضع بهتری دارد ولی باز هم کاستی هایی به خصوص در مورد آسفالت پیست دارد.

به نظر او “بزرگترین مانع وجود افراد ناتوان در برخی هیات های موتور سواری استانی است. آدم هایی که به گفته او برخی شان هیچ سر رشته ای از موتور سواری ندارند ولی روی صندلی های ریاست نشسته اند.”

برای او بهترین خاطرات رفتن بالای سکوی قهرمانی و بدترین خاطرات گرفتن موتورها توسط نیروی انتظامی و دستگاه قضایی و همچنین مقایسه کردن قهرمانان این رشته با یک موتور سوار عادی در خیابان است. ملاک عمل او “هیجان در پیست و آرامش در خیابان” است.