سخت ترین و خطرناک ترین مسابقات موتورسواری جهان

اگر فکر می کنید که موتورسواران مسابقه ای فقط یک مسیر بسته و ایمن را دور میزنند و با هم مسابقه می دهند، سخت در اشتباه هستید. بسیاری از برترین مسابقات موتورسواری جهان در مسیر های سخت و خطرناک و شرایط نامساعد آب و هوایی انجام می شود و به استقامت فوق العاده نیاز دارد. موتورسواران مسابقه ای در سراسر جهان، حد تحمل خود و موتورسیکلت خود را در این مکان ها آزمایش می کنند. این گونه مسابقات طاقت فرسا را باید دید تا باور کرد. در اینجا لیستی از مسابقات دشوار موتورسیکلت در جهان را برای شما می آوریم.

1. مسابقه بین المللی Pikes Peak International Hill Climb – آمریکا

وقتی صحبت از چالش می شود، مسابقات سرعتی و بسیار خطرناکی که در ارتفاعات کوه های راکی در ایالت کلرادوی آمریکا برگزار می شود نمونه قابل توجهی است. نام دیگر این رویداد سالانه که هم اتومبیل رانی دارد و هم موتورسیکلت سواری و شامل بالا رفتن از بلندترین ارتفاعات کوه های راکی یا Pikes Peak در آمریکای شمالی است، ” مسابقه به سوی ابر هاست”.

این رویداد از این جهت معروف است که تعداد زیادی از شرکت کنندگان (در بخش اتومبیل آن) در مسیر بالا رفتن از تپه ها و کوه ها ناموفق اند و به صورت گلوله ای از آتش به پایین می غلتند. مسیر این مسابقه حدود 20 کیلومتر است، اما برای رسیدن به خط پایان در قله، باید از 156 پیچ عبور کرد و به ارتفاع  1500 متری صعود کرد. تا سال 2011 بیشتر مسیر شنی بود، اما امروزه برای ایمنی بیشتر، مسیر را آسفالت کردند. اما افراد زیادی بر این نظر هستند که به دلیل بالا رفتن سرعت، ایمنی افزایش پیدا نکرده و حتی کاهش یافته است.

2. مسابقه The Isle of Man Tourist Trophy – انگلیس

Isle of Man جزیره معروفی در نزدیکی انگلیس (بین ایرلند و انگلیس) است. مسابقات TT ( Tourist & Trophy) این جزیره، از ژوئن 1907 شروع شده و هر سال در ماه ژوئن برگزار می شود. شاید فقط گفتن این که این یک مسابقه خطرناک است کافی نباشد چون طی سال های برگزاری آن، 239 موتورسوار جان خود را از دست داده اند. با این حساب این خطرناک ترین مسابقه جهان محسوب می شود. با وجود این همه خطر، علاقه مندان به موتورسیکلت به مسابقه دادن با موتورسیکلت های سریع تر و سریع تر ادامه می دهند و حتی بعضی از آنها با سایدکار (Sidecar) این کار را می کنند. این مسابقه در یک مسیر خطرناک (شامل دهکده ها، پلها، خیابان ها، عبورگاه های باریک و کوه و تپه) به طول 60 کیلومتر، که جزیره را دور می زند برگزار می شود. رقبا، مسابقه را به طور جداگانه با فاصله 10 ثانیه از یکدیگر آغاز می کنند. تقریبا سه سال طول می کشد که یک موتورسوار با تمام مسیر آشنا شود. در این مسابقه تجربه حرف اول را می زند نه برتری تکنولوژی موتورسیکلت و سرعت، چون امروزه موتورسیکلت ها از نظر قابلیت و عملکرد نزدیک به هم شده اند. مثلا در سال 2012 بعد از طی چهار دور کامل یا 241 کیلومتر، Bruce Anstey با اختلاف فقط 0.77 ثانیه مسابقه سوپر اسپرت را از Cameron Donald برد و نفر اول شد. جالب اینکه، با وجود تمام خطرات و سختی این مسابقه، گروهی مخصوص به موتورسواران سالمند برای این رویداد نیز وجود دارد.

3. مسابقه ملی National Irish Road Racing – ایرلند

انتخاب یک رویداد در ایرلند که بتواند عنوان “سخت ترین” مسابقه را از مسابقه موتورسواری ملی ایرلند بگیرد، آسان نیست. هر کدام از مسابقات به نحوی در سختی منحصر به فرد هستند – مسابقه Tandragee مملو از فراز و فرود (سربالایی و سرپایینی) است ، Cookstown فوق العاده سرعتی است و Skerries به طرز باورنکردنی باریک است – اما در سال های اخیر رویداد Armoy Race of Legends جلب توجه بیشتری می کند.

این رویداد فقط از سال 2009 آغاز شده است، اما دارای یک تاریخ خیلی غنی است. در دهه 1970، رقابت سختی بین دو گروه موتورسواری ایرلندی به نام های Armoy Armada و Dromara Destroyers (دو شهر در ایرلند شمالی) وجود داشت. Armoy Armada متشکل از اسطوره هایی چون جوی دانلوپ ، فرانک کندی و مروین رابینسون بود. تست هایی که آنها با موتورسیکلت های مسابقه ای به صورت غیرقانونی در جاده های اطراف Armoy انجام می دادند در فیلم درخشانی از بی بی سی بنام The Road Racers مستند شده است.

بنابراین وقتی زمان سازماندهی یک رویداد جدید فرا رسید، Armoy اولین گزینه بود. مسابقه سرعتی در مسیری که بسیار باریک است و نقاط پرش وحشتناکی دارد آسان نیست. مجموعه این مشخصات و طبیعت قدیمی این مسیر، چهره های برتر مسابقات جاده ای از جمله گای مارتین و حتی جرمی مک ویلیامز، ستاره سابق GP را نیز به خود جلب کرده است. علی رغم نامساعد بودن آب و هوا در خیلی از مواقع، برگزار کنندگان آن سعی کرده اند که مسابقه را در هر شرایطی برگزار کنند. به فیلم بالا نگاهی بیندازید تا ببینید شجاعت واقعی چیست.

4. مسابقه بین المللی International Irish Road Racing – ایرلند

علاوه بر رویداد های کوچک تر ملی، دو مسابقه بین المللی عمده جاده ای، بنام مسابقات (North West 200) و Ulster Grand Prix در ایرلند وجود دارد. هر دو مسیری فوق العاده روان دارند و به موتورسواران اجازه می دهند تا متناوبا سرعت 305 کیلومتر در ساعت را بشکنند.

مسیرNW200 یک مثلث است که از جاده های درجه 2 شکل گرفته است. در سال 2012 مارتین جسوپ توانست در بخش های مستقیم این مسیر، به سرعت 335 کیلومتر در ساعت دست یابد. NW200  یک رویداد جذاب است که موتورسواران برتر مسابقات جاده ای و مسابقات قهرمانی انگلیس را به خود جلب می کند، اما بیشتر موتورسواران شرایط  طبیعی تر Ulster GP را ترجیح می دهند.

Ulster با مسیر طبیعی و تعداد اندک عوارض مهندسی ساز در آن، محرک رسیدن به سرعت های بالا است. در سال 2010، موتورسواری بنام Kiwi Bruce Anstey به رکورد باور نکردنی 215 کیلومتر در ساعت به آن دست یافت.

درختان و دیوار های آجری و خانه های اطراف، این مسیر را بسیار خطرناک کرده است. در سال 2015 اندکی ایمن سازی مسیر در آن انجام شد و یک ردیف درختچه ها و درختان اطراف پیچ ایرلند (Ireland Corner) برداشته شد. به یقین این موضوع، در نجات جان موتورسوار معروف  Guy Martin – که سر این پیچ سر خورد و دچار سانحه شد – موثر بود.

5. رالی داکار Dakar Rally – آمریکای جنوبی

رالی داکار شامل همه چیزهایی است که ما در مورد موتورسیکلت ها دوست داریم. رفاقت، سرعت بالا و ماجراجویی. مسیر کلاسیک که برای اولین بار در سال 1978 انجام شد، از پاریس آغاز و در داکارسنگال به پایان می رسید. این مسیر ترکیبی دیدنی از زیبایی های طبیعت، از جمله تپه های شنی آفریقا بود که می توانست موتورسواران را برای روزها به دام بیندازد. Cyril Neveu اولین برنده این رویداد در سال 78 بود. متأسفانه پس از تهدید های امنیتی، این رویداد در سال 2009 به آمریکای جنوبی منتقل شد، جایی که تا امروز نیز در آنجا ادامه دارد.

موتور سواران برای مقابله با چالش های پیش روی خود در این مسابقه، باید دارای عزم راسخ، دانش مکانیک و تعمیرات موتور برای رفع هرگونه مشکل و مهارت های مسیریابی باشند. توانایی راندن حتی وقتی آسیب دیده اند هم لازم است، چون احتمالاً دچار حادثه خواهند شد. Paulo Gonçalves نمونه ای از این موتورسواران بود که این قضیه را با پریدن پشت موتورسیکلت خود و راندن دوباره، پس از حادثه ای که برایش اتفاق افتاده بود به خوبی نشان داد.

بیشتر شرکت کنندگان در این مسابقه تلاش می کنند تا خود را فقط به خط پایان برسانند، اما بعضی دیگر مثل موتورسوار استرالیایی Toby Price نه تنها برنده مراحل مختلف این مسابقه بود، بلکه با اختلاف 40 دقیقه ای از نفر دوم به خط پایان رسید (سال 2016) و برنده شد. وی همچنین اولین موتورسواری است که توانسته در دومین باری که در این مسابقه شرکت می کند به مقام قهرمانی برسد. Tobby Price در سال 2020 نفر سوم شد.

6. مسابقه اندورو Erzberg Rodeo – اتریش

Rodeo یعنی جهنم روی دو چرخ. Rodeo به عنوان “سخت ترین مسابقه اندورو شناخته شده برای بشر” شناخته می شود و متشکل از بهترین موتورسواران  Enduro جهان است. مسیر مسابقه از پایین یک معدن فعال (دره مانند) بزرگ آهن به بالا است. رقبا فقط چهار ساعت فرصت دارند تا به خط پایان برسند و نفرات برتر فقط با چند دقیقه وقت اضافه ممکن است به آنجا برسند.

این رویداد در طول سال ها با افزودن بخش های جدید، مرتب توسعه یافته است. بعضی از بخش های مسیر به قدری دشوار است که موتورسواران مجبورند برای عبور به یکدیگر کمک کنند. یعنی یک کار تیمی کامل. این رویداد، اسطوره هایی مانند دیوید نایت و Tadeusz Błażusiak را ساخته است. این رویداد حتی موتورسواران سبک آزاد را نیز به خود جلب کرده است.

7. مسابقه La Bañeza Road Race – اسپانیا

اسپانیا نیز مانند ایرلند صاحب یک مسابقه واقعی خیابانی است. این رویداد در شهر کوچک باستانی La Bañeza برگزار می شود.  این مسابقه از هر چیزی که در انگلیس و ایرلند داشتیم دیوانه‌وار تر است. این رویداد از سال 1954 آغاز شده و با وجود خطرات ذاتی آن همچنان ادامه داد. اگر چه حجم انجین موتورسیکلت ها در آن به 125 سی سی محدود می شود، اما هنوز مسابقه ترسناکی است. نزدیکی باور نکردنی تماشاگران، و تیر های برق و تلفن و ساختمان های اطراف که با چیزی بیش از بسته های یونجه احاطه نشده اند صحنه منحصر به فردی است.

8. مسابقه Gold Cup Oliver’s Mount Scarborough – انگلیس

Oliver’s Mount یکی از جالب ترین پیست های انگلستان است، اما تعداد کمی از افراد خارج از جامعه موتورسواری از وجود آن اطلاع دارند. این تنها مسابقه در یک مسیر جاده ای طبیعی در انگلیس است. این مسیر که درست در بالای شهر ساحلی معروف اسکاربورو واقع شده، بسیار پرطرفدار است و موتورسواران باید از پیچ تند Mere Hairpin و تپه Quarry که بسیار شیب تندی دارد عبور کنند.

در این مسابقه، موتورسواران به طور مرتب سرعت 265 کیلومتر بر ساعت را پشت سر می گذارند و با وجود بوته های سمت چپ و درختان سمت راست مسیر، نباید خطایی مرتکب شوند. منطقه ترمز نیز به همین اندازه ترسناک است و نقاطی که موتورسواران با سرعت 225 کیلومتر بر ساعت پرش می کنند را هم به این مجموعه اضافه کنید تا مو بر تن شما سیخ شود.

اولین مسابقه در سال 1946 روی این پیست برگزار شد و تا اکنون سهم نسبتاً خوبی از قهرمانان موتورسواری جهان در آن شرکت داشته اند. مایک هیل لوود، جاکومو آگوستینی و کارل فوگاری همگی در مسابقات اسکاربورو پیروز شدند. حتی باری شین، که از مسابقات TT در Isle of Man  خوشش نمی‌آمد، این رویداد ساحلی را دوست داشت و در طول زندگی حرفه ای خود بارها برنده این مسابقات شد.

9. مسابقه SCORE Baja 1000 – مکزیک

SCORE Baja 1000 یک مسابقه آفرود طاقت فرسا است که نوامبر هر سال در شبه جزیره باخا در مکزیک برگزار می شود. این مسابقه در سال 1967 تاسیس شد و امروزه یکی از رویدادهای برتر مسابقات آفرود استقامت در جهان است.

Baja 1000 دارای کلاس های مختلفی از وسایل نقلیه شامل کامیون، باگی، ATV ، موتورسیکلت و اتومبیل است. طی مسافت در این مسابقه، بسته به مسیر انتخابی بین 1000 تا تقریباً 1600 کیلومتر است. اگر چه که امروزه بیشتر به مسابقات کامیونی شناخته شده، اما این مسابقه در حقیقت به عنوان یک چالش بین وسایل چهار چرخ و دو چرخ (موتورسیکلت) شروع شد، تا نشان دهد کدام نوع وسیله نقلیه می تواند به بهترین وجه این مسیر طولانی و خشک و مسطح را طی کند.

برای اولین بار در سال 1962، Bud Ekins که خود یک موتورسوار حرفه ای، فروشنده موتورسیکلت های هوندا و در ضمن بدلکار استیو مک کوئینز بود، و به دنبال راهی برای آزمایش دوام و عملکرد یک موتورسیکلت آفرود جدید هوندا بود این مسابقه را برگزار کرد. چندین سال بعد، شخص دیگری به نام Bruce Meyers، همان مسیر را 5 ساعت سریعتر با یک باگی دست ساز طی کرد و دنیا را شوکه کرد. از آن زمان بود که رقابت در این میدان متولد شد.

مسابقه Baja 1000 هر سال رشد کرده است و امروز، ده ها کلاس سالانه با یکدیگر رقابت می کنند. شرکت کنندگان هم ماشین های خود را آزمایش می کنند و هم مقاومت خود را در مسیر طولانی و خشک و طاقت فرسای باخا می سنجند. به ویژه موتورسواران در این مسابقه باید انرژی فوق العاده ای را صرف طی این مسیر کنند. اما اینها تنها چالش هایی نیست که در باخا وجود دارد. این تنها مسابقه ای است که در آن تماشاگران برای دیدن لحظات جذاب تر، در مسیر مسابقه دام می گذارند. گویی طی مسافت نزدیک به 1600 کیلومتری با موتورسیکلت به اندازه کافی برایشان هیجان آور و خطرناک نیست!