سلمان عضایی متولد۱۶ مهرماه ۱۳۶۸ یکی از قهرمانان موتورسواری ایران است. سلمان عضایی یازده ساله بود که نخستین موتورسیکلت اش را خرید و اکنون یکی از موفق ترین ورزشکاران موتورسواری کشور است.
حاصل گفتگوی اختصاصی خبرنگار تیم موتورباشی با قهرمان و مدال آور رشته موتورسیکلت ریس 600 سی سی سلمان عضایی به شرح زیر است:
از خردسالی علاقه زیادی به موتورسواری داشتم. یازده ساله بودم که اولین موتورم را برایم خریدند و تا امروز با موتورسیکلت زندگی می کنم. خرید یک سوزوکی X7 ورودم به عرصه موتور سنگین را کلید زد.
من رشته های مختلف ورزشی را تجربه کرده ام ولی فقط به موتورسواری علاقه دارم. هیجان و ریسک بالای موتورسواری برایم لذت بخش است. موتورسواری حرفه ای را از سال ۱۳۸۹ شروع کردم و عضو فدراسیون شدم. هر ورزشکاری به عددی علاقه دارد. من عدد ۲۱ را دوست دارم و از سال ۹۴ این شماره روی موتورم هست.
موتورسواری حرفه ای را بیشتر با خودآموزی و با راهنمایی برخی عزیزان این رشته شروع کردم ولی هنوز از دانسته های پیشکسوت های این رشته می آموزم و کمک می گیرم. باشگاه عاج نقش موثری در پیشرفتم در موتورسواری داشته است.
در سال ۲۰۱۸ پس از چند ماه رایزنی توانستم به پیست قطر که یکی از بهترین پیست های «موتوجی پی» جهان است بروم و یک دوره آموزشی زیر نظر راننده موتو۲ و سوپربایک گذراندم و تمرین های خوبی در این پیست داشتم.
سال هایی که در پیست بودم از مدل های مختلف یاماها r6 استفاده کرده ام و تمایلم به این موتورسیکلت است. به نظرم بهترین موتورسیکلت کلاس ۶۰۰ سی سی همین موتورسیکلت است. رایدرهای این موتورسیکلت در مسابقات سوپراسپورت همیشه مدعی قهرمانی هستند.
در سال ۱۳۹۳ اولین مقام کشوری را بدست آوردم و از سال ۱۳۹۵ اکثر مسابقات کلاس ۶۰۰ سی سی غیر از ۲ مسابقه کشوری و استانی را روی سکو بودم. در سال ۱۳۹۵ و ۱۳۹۶ نیز قهرمان سال کشور در کلاس ۶۰۰ سی سی شدم. تاکنون بیش از ۳۵ مقام کشوری و استانی بدست آورده ام و در اولین اعزام مسابقات آسیایی تایلند همراه با دوستان حضور داشتم.
به رغم آنکه از هفده سالگی شغلم در رابطه با تلفن همراه بوده است ولی به طور موقت نیز در حوزه مربی گری موتور ریس هم فعالیت می کنم.
حادثه و زمین خوردن توی این رشته عادی است و باعث جذاب شدن این رشته شده است. بارها زمین خورده ام. بخصوص هنگام مسابقات فشار زیادی رقابت ریسک پذیری ما را هم بیشتر می کند.
قبل از این که وارد این رشته شوم همیشه دوست داشتم با سرعت بالای ۲۰۰ کیلومتر توی پیست زمین بخورم! ولی پخته تر که شدم از این هوس افتادم. اول شدن زحمت و خستگی تمرینات مسابقه را از تن آدم بیرون می برد و بهترین حس را به ورزشکار می دهد.
شرایط این رشته طوری است که معمولا خانواده ها رضایت به آن نمی دهند. من هم همین شرایط را داشتم ولی حاضر نشدم از این رشته فاصله بگیرم.
مردم عادی هم علاقه زیادی به این رشته دارند و به نظرم بعد از فوتبال پر طرفدار ترین است. اما به دلیل بعضی مشکلات و نبود زیرساخت و پوشش خبری کمتر، مردم از آن فاصله گرفته اند. علاقه مندان به این رشته همیشه لطف و محبت به من داشته اند و همین انرژی و انگیزه ام را بیشتر کرده است.
این قانون که برای عضویت و تمرین در پیست باید گواهینامه داشته باشی منطقی نیست. همه جا در هیجده سالگی به تجربه و مهارت بالا می رسند ولی طبق این قانون باید از ۱۸ سالگی این رشته رو شروع کرد. این محدودیت موتورسوار را از تجربه کافی برای مسابقات برون مرزی محروم می کند و نمی گذارد عملکرد خوبی داشته باشد.
سلمان عضایی درادامه گفتگو با خبرنگار موتورباشی نکات زیر را متذکر شد:
متاسفانه سن موتورسواری در ایران بالا هست. اگر رشته موتورسواری چشم به مسابقات برون مرزی دارد باید تمرین در پیست از سن هفت سالگی شروع شود. کمبود امکانات و حمایت ها به این معنی است که خود شخص باید پشتکار زیادی بخرج دهد تا از سد مشکلات بگذرد.
بیشتر موتورسوارها روی عشق و علاقه وارد این عرصه می شوند. از کار و تفریح خودشان می زنند و به فکر درآمدزایی از این رشته نیستند.
بالا رفتن نرخ ارز و کم توجهی برخی دست اندرکاران لطمه زیادی به این رشته زده و افت این رشته در یکی دو سال اخیر محسوس بوده است. افزایش قیمت قطعات و هزینه نگهداری این موتورسیکلت ها باعث جدایی خیلی از ورزشکاران از این رشته شده است.
تخصیص سهمیه واردات موتورسیکلت سنگین به افرادی که داخل پیست تمرین نمی کند و یا اصلا موتورسوار نیستند باعث نارضایتی موتورسواران پیست که با هزینه های زیاد تمرین و مسابقه میدهند شده است. در کنار بقیه دوستان باید به همه ورزشکاران پیست که با هزینه شخصی در این رشته فعالیت می کنند هم سهمیه موتورسیکلت سنگین بدهند. ورود اسپانسر و حمایت از موتورسواران می توان شرایط بهتری را برای موتورسواران ایجاد کند و امیدوارم شاهد روزی نباشیم که این رشته فقط مختص به افراد مرفه جامعه شود.
به رغم ساماندهی موتورسیکلت های سنگین و همکاری ارگان ها با موتورسوارها هنوز مشکل تردد این موتورسیکلت ها حل نشده است. برخی موتورسوارها تمام پولی که دارند را بابت خرید این موتورسیکلت ها میدند ولی با مشکلات عدیده ای برای استفاده از ان رو به رو می شوند.
فرهنگ سازی یک طرفه فقط از سوی موتور سواران شدنی نیست. فراهم کردن زیرساخت و حمایت کننده هم شرط است تا جوان انگیزه حضور در پیست را داشته باشد و کمتر در خیابان تردد کند. بعضی از حرکات در سطح شهر رو حمایت نمی کنم ولی نباید یک طرفه به این قضیه نگاه کرد.
این را هم بگویم که لازم نیست با موتورسیکلت گران و سنگین شروع کنید. با موتورسیکلت ۱۲۵ سی سی هم می توان شروع کرد اما به شرط آنکه تجهیزات ایمنی تان کامل باشد. با پشتکار و تلاش همه چیز دست یافتنی است.
در آخر آرزوی سلامتی و موفقیت برای تمامی موتورسوارهای کشور دارم و تشکر می کنم از کسانی که از من پشتیبانی و حمایت کردند و از موتورباشی هم برای این گفتگو تشکر می کنم.
بهترین
قهرمان دوست داشتنی
ماشاالله