تاریخچه موتورسیکلت سازی ایژ (بخش دوم)

در بخش اول به آغاز کار و ساخت نمونه های اولیه موتورسیکلت های ایژ اشاره نمودیم. در این مقاله به بررسی تاریخچه مربوط به تولید سری موتورسیکلت بین سالهای 1933 تا 1941 که در آن مدل های ایژ-7 , ایژ-8 , ایژ-9 و ایژ-12 طراحی و ساخته شد می پردازیم. هر چند که در اوایل دهه 30 میلادی تولیدی در زمینه موتورسیکلت صورت نگرفت, اما نخبگان و متخصصان پرشوق فعالیت های خود را در زمینه موتورسیکلت متوقف نکردند و در چندین شهر مختلف در حال توسعه ایده های خود بودند که یکی از آنها مهندس طراح اولین موتورسیکلت شوروی, ماژاروف بود.

مدتی بعد تصمیم دولت بر این شد که از کارخانه اسلحه سازی برای تاسیس اولین خط تولید موتورسیکلت استفاده بشود. در ابتدا قرار بود موتورسیکلتی سنگین با نام NATI-A-750 که طراحی آن را ماژاروف انجام داده بود تولید شود .

این موتورسیکلت دارای انجین خورجینی (v) دو سیلندر با حجم 747 سی سی، شاسی یک تکه پرس شده و قدرت 15اسب بخار بود که تا اول ماه مه 1933، چهار موتورسیکلت ساخته شد. همزمان بطور موازی کارخانه مشغول تولید نمونه آزمایشی که ماژاروف از روی  موتورسیکلت آلمانی DKW luxux-300 کپی برداری کرده بود شد.

ایژ-7 دارای انجینی تک سیلندر با گیربکسی 3 دنده و انتقال نیرو به چرخ عقب  توسط زنجیر بود. شاسی قطعات پرس شده ای بود که  با پیچ و مهره بهم متصل شده بود و در عقب موتورسیکلت کمک فنری وجود نداشت. در این مدل یکسری از بخشها – در مقایسه با الگوی آلمانی – تغییر کرده بود. از جمله اینکه صندوق حذف شده، جاپایی های پهن صفحه ای به استوانه ای باریک تبدیل شده، دسته گاز آن به شکل گردان ساخت شده و سوپاپ تخلیه فشار روی سرسیلندر نصب شده بود.

به هر تقدیر تصمیم بر آن شد که ایژ-7 به تولید سری برسد. البته هر 12 عدد ایژ-7 که در سال 1933ساخته شده بود بخاطر اشکال فنی در سیستم احتراق به کارخانه مرجوع شد که پس از برطرف کردن این نقیصه در سال 1934 تعداد111 عدد از این موتورسیکلت تولید شد. در سال 1938 کارخانه ایژ مدل دیگری را برای جایگزینی مدل ایژ-7 ارایه داد با نام ایژ-8 با حجمی معادل 300 سی سی که بخاطر داشتن دو دریچه ورودی هوا، بین 5.5 تا 8 اسب بخار  قدرت بیشتری تولید میکرد. همچنین سیستم الکتریکی آن دستخوش تغییر شد و بجای مگنتی به دینام و باتری تجهیز شد.

در سال 1940 موتورسیکلت جدیدی ساخته شد بنام ایژ-9 که افزایش قدرت 9 اسب بخار را در پی خود داشت. در همان زمان طرح و نقشه هایی از موتورسیکلت L-8 از شهر لنینگراد به کارخانه ایژ رسید که دارای انجینی 4 زمانه سوپاپ بالا و حجم 348 سی سی و قدرت 13.5 اسب بخار بود. برای صرفه جویی در زمان ساخت این محصول جدید تصمیم بر آن شد که از سیستم تعلیق ایژ-9 در آن استفاده شود. این مدل جدید ایژ-12 نامیده شد و قرار شد تولید سری آن در سال1941 آغاز گردد, اما جنگ جهانی مانع ادامه این صنعت در آن مقطع شد.

شرکت موتورسیکلت سازی ایژ (بخش اول)
شرکت موتورسیکلت سازی ایژ (بخش دوم)
شرکت موتورسیکلت سازی ایژ (بخش سوم)
شرکت موتورسیکلت سازی ایژ (بخش چهارم)